اقیانوس های زمین
- جمعه, ۵ دی ۱۳۹۳، ۰۸:۴۶ ب.ظ
- ۰ نظر
زمین اقیانوس هایی دارد که بیشتر آن را پوشانده اند و قاره هایی دارد که بالای سطح دریا قرار دارند. زندگی روی سیاره زمین از دریاها منشأ گرفته و اقیانوس ها در ادامه به خانه جانوران زنده شناور تبدیل شده اند.
اقیانوس ها بیشتر سطح زمین یعنی حدود 70 درصد سطح زمین را می پوشانند. اقیانوس ها 97 درصد ذخیره آب روی زمین را در خود دارند. یعنی تنها حدود سه درصد آب سطح زمین شیرین است. 78 درصد بارندگی کره زمین بر روی اقیانوس ها رخ می دهد و اقیانوس ها منبع 86 درصد بخار آب کره زمین هستند. اقیانوس های زمین در منظومه شمسی بی همتا هستند. هیچ سیاره دیگری در منظومه شمسی آب مایع ندارد (اگرچه یافته های اخیر نشان می دهد که مریخ ممکن است در گذشته های نزدیک مقداری آب مایع داشته است).
لطفا برای مشاهده ی ادامه مطلب دکمه ی ادامه مطلب را کلیک کنید.
کارکرد اقیانوس ها
اقیانوس های زمین کارکردهای زیادی دارند. مخصوصاً بر روی دما و هوا تأثیر می گذارند. اگر اقیانوس وجود نداشت و همه زمین خشکی بود, اثر گلخانه ای دمای زمین را بسیار بالا می برد. این چرخه آب ست که مانع می شود تا زمین به خاطر اثر گلخانه ای خیلی گرم شود. اگر زمین جو کنونی خود را داشت ولی اقیانوس نداشت و انرژی تابشی معادل همین انرژی ای که حالا به زمین می رسد وجود داشت، دمای سطح زمین به 67 درجه سانتی گراد می رسید. اما این اتفاق نمی افتد چون اقیانوس ها بیشتر گرمایی که از خورشید به زمین می رسد را ذخیره می کنند.
اقیانوس که پیوسته در حال حرکت است، این انرژی گرمایی را در سراسر کره زمین پخش می کند. این کار باعث می شود خشکی های زمین و نیز هوا در طول زمستان گرم و در طول تابستان خنک شوند. به عبارتی اقیانوس ها دمای زمین را معتدل نگه می دارند.
چرخه آب
چرخه آب به این شکل است که نور خورشید سطح آب را گرم می کند. دریاها گرمایشان را از طریق تبخیر از دست می دهند. بادها بخار آب را از سطح دریاها دور می کنند. موقعی که بخار آب به صورت باران ریزش می کند، گرما را آزاد می کند که هوا را گرم می کند و چرخش را درجو به راه می اندازد. به عبارتی چرخه آب شامل بخار شدن آب از سطح اقیانوس و سطح خشکی، انتقال بخار آب به وسیله جو، بارش به اقیانوس و سطح زمین، انتقال آب از مناطق خشکی به داخل اقیانوس و بازگشت جریان آب تازه از خشکی به اقیانوس است.
شارژ الکتریکی مولکول های آب به آب این توانایی را می دهد تا اتم های مواد دیگر را جذب کند. این کیفیت به آب اجازه می دهد تا بسیاری از مواد را حل شده نگه دارد. توانایی آب در نگهداری مواد حل شده به آن این قدرت را می دهد تا سنگ ها را تجزیه کند. آب مایع روی زمین نه تنها روی زمین تأثیر می گذارد بلکه بر داخل زمین هم اثر می گذارد. آب در سنگ های طبقات پایین تر زمین, درجه حرارت ذوب سنگ را پایین تر می آورد. آب, سنگ ها را ضعیف می کند و فرایند ذوب شدن سنگ ها در زیر سطح زمین را آسان تر می کند.
مقدار شوری
مقدار شوری آب اقیانوس ها متفاوت است. اقیانوس ها و دریاها تقریباً 5 ضربدر 10 به توان 16 تن نمک دارند. یک فوت مکعب از آب دریا به طور متوسط 2.2 پوند نمک دارد.
از نظر وزنی حدود 3.5 درصد از اقیانوس ها نمک است. به عبارتی میزان نمک در 1000 پوند آب 35 پوند است.
شورترین آب، آب دریای سرخ و خلیج فارس است که شوری آنها حدود 40 پوند در 1000 پوند آب است. دریاهایی که کمترین شوری را دارند در مناطق قطبی هستند که هم ذوب یخ قطبی و هم مقدار زیاد باران میزان نمک را کم می کند.
نمک های دریا |
قسمت در هزار |
کلرید |
3/19 |
سدیم |
7/10 |
سولفور |
7/2 |
منیریوم |
3/1 |
کلسیوم |
4/0 |
پتاسیوم |
4/0 |
بی کربنات |
15/0 |
برومید |
07/0 |
دیگر |
06/0 |
کل نمک |
08/35 |
اقیانوس های زمین
اقیانوس های زمین همه به هم متصلند. زمین پنج اقیانوس دارد که عبارتند از: اقیانوس آرام، آتلانتیک، اقیانوس هند، اقیانوس منجمد جنوبی و اقیانوس منجمد شمالی. همچنین تعداد زیادی دریا وجود دارد (دریاها شاخه های کوچک تری از اقیانوس هستند). بزرگ ترین دریاها دریای چین جنوبی، دریای کاراییب و دریای مدیترانه هستند.
بیشترین عمق (فوت) |
عمق متوسط (فوت) |
وسعت(مایل مربع) |
اقیانوس |
چاله ماریانا 36200 فوت |
15215 |
64186000 |
اقیانوس آرام |
چاله پورتوریکو 28231 فوت |
12881 |
33420000 |
اقیانوس آتلانتیک |
چاله جاوه 25344 فوت |
13002 |
28350000 |
اقیانوس هند |
پایانه جنوبی چاله ساندویچ جنوب 23736 فوت یا 7235 متر |
13100-16400 |
7848300 |
اقیانوس جنوبی |
گودال اوراسیا 17881 فوت |
3953 |
5106000 |
اقیانوس منجمد شمالی |
چه چیزی باعث ایجاد موج در اقیانوس می شود؟
باد امواج را در سطح اقیانوس ها و دریاچه ها به وجود می آورد. باد در حین اصطکاک بین مولکول های هوا و مولکول های آب مقداری از انرژیش را به آب انتقال می دهد. بادهای قوی تر مثل باد های توفانی موج های بزرگ تری را به وجود می آورند. شما می توانید با فوت کردن به سراسر یک کاسه آب موج هایی در ابعاد کوچک بسازید.
امواج آب به طور افقی حرکت نمی کنند. آنها فقط رو به پایین و بالا حرکت می کنند (یک موج جریان آب را ایجاد نمی کند).
تسونامی (بعضی وقت ها امواج جزر و مدی نامیده می شود) با امواج سطحی متفاوت است. تسونامی معمولاً به وسیله زلزله های زیر آبی، انفجارهای آتشفشانی و ریزش کوه ایجاد می شود.
چه چیزی باعث ایجاد جزر و مد می شود؟
جزر و مدها , بالا رفتن و پایین افتادن دوره ای بدنه بزرگی از آب هستند. جزر و مدها به وسیله کنش و واکنش جاذبه ای بین زمین و ماه به وجود می آیند. کشش جاذبه ای ماه باعث می شود اقیانوس ها به سمت ماه بالا بروند و برآمده شوند. برآمدگی دیگری هم رخ می دهدکه عکس شرایط قبلی ست. یعنی زمانی که زمین به جانب ماه کشیده می شود. از آنجایی که موقعی که این اتفاق می افتد زمین می چرخد، هر روز دو جزر و مد در اقیانوس ها رخ می دهد.
چرا اقیانوس آبی ست؟
نور خورشید از همه رنگ های رنگین کمان تشکیل شده. این رنگ ها عبارتند از: قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی و بنفش. از قسمت سطح آب، مقداری از نور خورشید منعکس می شود که این نور رنگ آسمان را بازتاب می دهد. بخشی از نور خورشید هم به داخل آب نفوذ می کند و به وسیله ریز موج ها و ذرات، در آب پخش و پراکنده می شود. در قسمت عمیق آب, بیشتر نور خورشید به وسیله اکسیژن در آب پراکنده می شود، و این قسمت آب هم بیشتر نور آبی را پراکنده می کند.
آب بیشتر نور قرمز موجود در نور خورشید را جذب می کند. اما توزیع و پخش نور آبی را افزایش می دهد.
بعضی از دریاهایی که رنگشان تک است:
دریای سرخ اغلب قرمز به نظر می رسد و این به خاطر خزه های قرمزی ست که در این دریا زندگی می کنند. دریای سیاه تقریباً سیاه به نظر می رسد به خاطر این که در آن هیدروژن سولفید تجمع زیادی دارد (که به رنگ سیاه ظاهر می شود).
دلیل تأخیر در ایجاد حیات پیچیده اقیانوسی
سمی بودن ممکن است گسترش موجودات پیچیده در اقیانوس ها را به تأخیر انداخته باشد. یک تحقیق نشان می دهد آب های غنی از سولفید هیدروژن و فقر اکسیژن عامل به تأخیر افتادن گسترش اشکال حیات پیچیده در اقیانوس های عصر باستان است. این تحقیق براساس بررسی ترکیبات اقیانوس ها در 550-700 میلیون سال پیش انجام شده. داده های جمع آوری شده از سنگ های باستانی نشان می دهد در مقایسه با اقیانوس های کنونی، اقیانوس های عمیق دوران اولیه اکسیژن کمتری داشته اند و بین یک وضعیت غنی از آهن و یک وضعیت غنی از سولفید هیدروژن سمی در نوسان بوده اند.